Illustrator Caro D’hooge zorgt voor kleur én een zeebriesje in Juttu Oostende

“Ik woonde 13 jaar in Oostende. Wie aan zee woont, weet dat er bijna constant wind is en dus wou ik deze op een subtiele manier verwerken in mijn illustratie. De figuren zijn allemaal een beetje aan het vechten tegen de wind. De verdwaalpaal staat centraal, nog zoiets typisch van de kust. Sinds een paar jaar staat er eentje met een garnaal op het strand, die was te leuk om te laten liggen.”

“Ik ging vaak joggen op de dijk en kwam dan telkens langs een stukje natuurgebied aan de vuurtoren. Vroeger dook daar maar heel af en toe een zeehondje op, nu is de kans groot dat je er eentje ziet. Het is een plek geworden waar ze kunnen uitrusten en hopelijk met rust gelaten worden.”

“Die is echt leuk geworden! Een plekje om even te rusten en weg te dromen in de buurt van de paskamers. Ook in de bank zit beweging, meer bepaald de glooiing van het zand en de duinen.”

“Ik hou inderdaad van lijnen en vlakken waarbij het niet altijd duidelijk is waar ze beginnen en waar ze naartoe gaan. In deze illustratie is het boek een duidelijk voorbeeld, maar bijvoorbeeld ook de arm van de zittende man. Ik had deze kunnen laten stoppen bij het boek, maar de arm loopt gewoon door. En eigenlijk kan dat niet, maar net dat maakt het boeiend. Daarnaast zorgen kleine knipogen voor de nodige gelaagdheid. Het zijn nevenverhaaltjes bij het grote verhaal. Je hoeft ze niet te ontdekken, maar ik vind het altijd leuk om ze erin te stoppen.”

“Ik probeer mijn illustraties eenvoudig te houden, tegelijk zijn ze speels, vrouwelijk en figuratief. En hoewel ik ook al werk maakte in grijstonen, kies ik vaak voor opvallende kleurcombinaties. Ik hoop dat mijn werk doet glimlachen, daarnaast zit er een nostalgische toets in. En hier en daar spot de goede kijker een knipoog. Ik val voor humor die niet meteen zichtbaar is. Lang geleden tekende ik bijvoorbeeld een ventje op een fiets. Wie goed keek, zag een minischeetje aan het zadel.”

“Zowel mijn vader als mijn zoontje heten Georges. Een mooie link dus met deze twee mannen in mijn leven, tegelijk vond ik het grappig om wat verwarring te zaaien. Intussen is het duidelijk dat er een vrouw achter Studio Georgeous George zit, maar bij de start in 2019 dachten velen dat ik een man was…”

“Ik heb altijd een brede interesse gehad. Na mijn studie Interieurvormgeving startte ik bij een architectenbureau. Daar koos ik al snel voor de eerder technische kant van de job. Details uittekenen, dat lag mij het meest. Het wakkerde ook mijn zin aan om wat creatiever werk te maken. Dat motiveerde me om deeltijds Modeontwerp te studeren, bovendien begon ik na de geboorte van mijn zoontje meer te tekenen en besloot ik mijn job als interieurdesigner te combineren met freelance illustratiewerk. Het vormen allemaal puzzelstukken die voor mij in mekaar klikken: welke creatieve job je ook doet, zowat elk ontwerp start bij een tekening.”

“Absoluut! Het was mijn eerste muurschildering, iets dat al lang op mijn bucketlist stond. Ik heb op voorhand geoefend op een onzichtbaar stukje muur in mijn garage, maar het blijft toch spannend. Mijn eigen werk nu eens op een muur zien, voelt heel bijzonder. Extra leuk: de Juttu-winkel zit in een prachtig art-decopand én ik ben al lang fan van Juttu. Tot nu toe ging ik altijd naar de winkel in Brugge, maar eigenlijk woon ik perfect tussen Brugge en Oostende. Nu heb ik er dus een extra vestiging bij.”