Illustrator Eva Lynen tekende het perfecte feest voor 10 jaar Juttu

Eva Lynen: “Zeker! Mijn appartement blijkt meestal de plek waar mensen samenkomen en ik organiseer graag feestjes. Misschien net iets minder chaotisch dan mijn illustratie, toch leunt het dicht bij mij aan. Ik kom zelf uit een groot gezin: ik groeide op met drie oudere broers. Intussen woont er eentje in Engeland, de andere twee broers in mijn buurt in Brussel. Ik vind het belangrijk dat we elkaar regelmatig zien. Mijn twee katten kregen ook een plekje op de illustratie en zelfs het drukke interieur klopt: ik hou van prullen en leuke vondsten.”

“Er sluipen onvermijdelijk elementen in gebaseerd op mijn eigen leven en ervaringen, maar dat is zeker niet de insteek. Ik kruip graag in de huid van een personage en ga dat vervolgens sterk uitvergroten. Soms krijg ik een ietwat bezorgde vraag: heb je dit echt meegemaakt? Voor alle duidelijkheid: ik ben heel gelukkig (lacht)!”

“Juttu is voor mij de plek waar je leuke cadeautjes koopt voor je familie en vrienden. Spontane gezelligheid en samenzijn vond ik erg belangrijk in mijn illustratie. Ook de vele kleuren en het speelse karakter passen bij Juttu. En natuurlijk is het feest nu jullie de tiende verjaardag vieren, dus daar horen taart, cadeaus, vlaggetjes, luide babbels en een beetje chaos bij.”

“Misschien wel, ja. Ik heb alleszins altijd alles gezien. Mijn vriend lacht daar soms om: wie let daar in godsnaam op?! Ik dus… Juttu vroeg me een aantal van hun producten in de illustratie te verwerken, zoals een vaas, een handtas en een kookboek. Dat past helemaal bij mijn stijl: ik hou ervan om miniverhaaltjes te verwerken in een illustratie of schilderij. De details versterken het geheel. Het zijn die kleine dingen die een personage of een locatie extra informatie bezorgen. Ze prikkelen je gedachten en laten je je eigen verhaal verzinnen. Tijdens een expo merk ik telkens weer hoe mijn werk iets kinderlijks lijkt wakker te maken. Mensen blijven gefascineerd kijken naar details en keren terug om nog wat beter te kijken en zo meer te ontdekken. Dat is precies wat ik wil bereiken: letterlijk de blik verruimen.”

“Absoluut. Als jobstudent vroeg mijn toenmalige werkgever me een raamtekening te maken. Een tijdlang werd ik daardoor telkens weer gevraagd voor dat soort opdrachten en leek het alsof ik niets anders deed. Intussen word ik voor de meest uiteenlopende opdrachten gecontacteerd. Ik vind het belangrijk dat men weet: dit is Eva’s stijl, dit is haar look, maar tegelijk is er veel ruimte om daarbinnen allerhande opties te verkennen.”

“Voor mijn solo-expo in CC De Markthallen in Herk-de-Stad kreeg ik de vraag om ook iets met de ruimte te doen. Dat vond ik leuk, want enkel werken aan een muur oogt soms wat saai. Ik verzon een dorp met mensen, plaatsen en intriges die in mijn schilderijen figureerden. Daarom zocht ik ook naar een centrale plek in dat dorp en dat werd dan een fontein die ik in het midden van de ruimte plaatste. Het was de eerste keer dat ik met polyester en glasvezel aan de slag ging. Niet evident, maar wel heel leuk en op die manier ondersteunde die fontein de verhalen in mijn schilderijen.”

 “Dat gaat vrij organisch: na een drukke periode grijp ik als vanzelf naar mijn verfborstels. Schilderen ontspant mij en ik heb er ook echt nood aan om mij regelmatig uit te drukken op canvas. Op een andere manier dus, en toch zie ik niet echt een groot verschil. Soms krijg ik de vraag: ben je nu eigenlijk illustrator of kunstenaar? Hoe langer ik werk, hoe meer ik besef dat het voor mij hetzelfde voelt, het is gewoon de buitenwereld die je in een vakje wil stoppen. Intussen weet ik dat die mix werkt voor mij. En eerlijk, ik denk ook niet dat ik gelukkig zou zijn mocht ik altijd alleen maar in mijn atelier zitten om te schilderen. Misschien komt dat nog, maar op dit moment zeker niet.”